Οι Έλληνες είμαστε ένας λαός ο οποίος από αρχαιοτάτων χρόνων έχει αναδείξει πολλούς ήρωες, είτε μυθολογικούς, είτε ιστορικούς. Οι ήρωες μας μέχρι και σήμερα τυγχάνουν παγκόσμιας αναγνώρισης και πολλές φορές, ιδίως αυτοί των αρχαίων χρόνων, έχουν αγαπηθεί πολύ και από ξένους λαούς. Η αναγνώριση του ελληνικού λαού, ως ηρωικού λαού, μάλιστα, έγινε στο πρόσφατο παρελθόν από εχθρούς και φίλους.
Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ο πρωθυπουργός της Βρετανίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε πει για τους Έλληνες "από σήμερα θα μπορούμε να πούμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες και όχι οι Έλληνες σαν ήρωες". Ο αντίπαλος μας τότε, Αδόλφος Χίτλερ, εντός του Ράιχσταγκ , είχε δηλώσει "ότι από όλους τους εχθρούς μας, ο Έλληνας στρατιώτης ήταν ο ικανότερος όλων". Ο Στάλιν επίσης, είχε παραδεχτεί την γενναιότητα του ελληνικού λαού,γιατί χάρη στην αποφασιστικότητα του να πολεμήσει τον Γερμανό και Ιταλό εισβολέα μέχρις εσχάτων, η Σοβιετική Ένωση κερδίσε τον απαραίτητο χρόνο για να αντιμετωπίσει αργότερα τις ορδές του Χίτλερ.
Συνεπώς αν ψάξει κανείς θα βρει πολλούς να εξυμνούν τα κατορθώματα των Ελλήνων. Ο λαός αυτός έχει δώσει δυσανάλογα πολλά, σε σχέση με αυτά που έχει πάρει στη σύγχρονη ιστορία του. Η Ελλάδα πολέμησε πάντα για την ελευθερία της, αλλά και για την ελευθερία άλλων λαών.
Όμως πρέπει να ειπωθεί και μια μεγάλη αλήθεια, την οποία επιμελώς κρύβουμε είτε εμείς οι ίδιοι για να αναδείξουμε την ανωτερότητα του πνεύματός μας, είτε γιατί ορισμένοι έχουν συμφέρον από αυτή την απόκρυψη της αλήθειας. Η αλήθεια λοιπόν, είναι ότι εκτός από έθνος ηρώων, είμαστε και έθνος προδοτών. Η Ελλάδα για κάθε ένα Λεωνίδα που έχει βγάλει,έβγαλε και έναν Εφιάλτη... για κάθε έναν Θεμιστοκλή, έχει βγάλει έναν Λυκίδη...για κάθε έναν Τζαβέλλα, έβγαλε έναν Πήλιο Γούση...για κάθε λοχία Ίτσιο έβγαλε έναν Τσολάκογλου... Αυτή είναι η αλήθεια... Θεωρώ ότι την κρύβουμε επιμελώς και για τους δυο παραπάνω λόγους. Όμως, καλό θα ήταν πλέον να μην το πράττουμε αυτό. Ο μεγαλύτερος εχθρός του ελληνισμού, όπως έχει αποδειχθεί δεν ήταν ούτε ο Πέρσης, ούτε ο Ρωμαίος, ούτε ο Άραβας, ούτε ο Τούρκος, ούτε ο Ιταλός, ούτε ο Γερμανός, αλλά ο ίδιος ο Έλληνας.
Ο ελληνισμός έχει "αλωθεί" τέσσερις φορές και όλες, μα όλες έπεσε από μέσα. Στην αρχαιότητα έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων γιατί οι Αιτωλοί και οι Περγαμηνοί ήθελαν να γίνουν κύριοι της Ελλαδικής χερσονήσου και του Αιγαίου αντίστοιχα. Οι Μακεδόνες τότε ήταν η μεγαλύτερη ελληνική δύναμη και οι Αιτωλοί και οι Περγαμηνοί μόνοι τους δεν ήταν σε θέση να τους αντιμετωπίσουν, γι' αυτό στράφηκαν για βοήθεια στους Ρωμαίους, οι οποίοι άδραξαν την ευκαιρία για να εμπλακούν στην Ανατολική Μεσόγειο. Το αποτέλεσμα ήταν το 146 π.Χ όλη η Ελλάδα να υποταχθεί στη Ρώμη και το 129 π.Χ όλη η Ιωνία. Στη συνέχεια ως το 31 π.Χ όλος ελληνικός κόσμος έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων.
Την επόμενη φορά ο ελληνισμός έπεσε στα χέρια των Φράγκων το 1204, όταν ο Αλέξιος Άγγελος για να ανέλθει στον θρόνο της Ρωμανίας κάλεσε τους Φράγκους και τους Βενετούς να τον βοηθήσουν και σε αντάλλαγμα θα τους έδινε αμύθητα πλούτη. Τελικά το μόνο που κατάφερε ήταν στις 12 Απριλίου του 1204 να φέρει τον λύκο μέσα στη στάνη, ώστε ο λύκος εν συνεχεία να κάνει τη δουλεία την οποία ξέρει να κάνει καλά... άλωσε την Πόλη και μοίρασε την Ρωμανία κατ' όπως αυτός νόμιζε καλύτερα. Η καταστροφή του 1204 στην πραγματικότητα δεν ξεπεράστηκε ποτέ και η Ρωμανία φυσιολογικά μετά από σχεδόν 250 χρόνια έπεσε οριστικά στους Οθωμανούς.
Την τρίτη φορά που αλώθηκε ο ελληνισμός ήταν από τους Οθωμανούς. Οι Οθωμανοί από μία άσημη φυλή στα βάθη της Ανατολίας μέσα σε δύο αιώνες έγινε η πρώτη δύναμη στον κόσμο. Η Πόλη εάλω γιατί οι Έλληνες τοπάρχες αντί να ενωθούν εναντίον των Οθωμανών και να συνδράμουν τον αυτοκράτορα,προσπαθούσαν να διατηρήσουν τα πρωτεία πολεμώντας μεταξύ τους. Στους πολέμους αυτούς πολλές φορές χρησιμοποίησαν του Οθωμανούς άλλοτε ως μισθοφόρους, άλλοτε ως συμμάχους. Έτσι έφεραν με τον τρόπο αυτό πάλι τον λύκο μέσα στη στάνη και το αποτέλεσμα ήταν για τρίτη φορά το ίδιο. Βέβαια για την άλωση της Πόλης υπάρχει και η Κερκόπορτα που οι πολλοί πιστεύουν ότι κάποιος την άφησε ανοικτή επί σκοπού και μερικοί πιστεύουν ότι η Κερκόπορτα ήταν μύθος. Πάντως, όπως και να έχει το πράγμα, αυτοί που πρόδωσαν τον ελληνισμό τότε δεν ήταν άλλοι από τους τοπάρχες και τους σφετεριστές του θρόνου της Ρωμανίας που πολλές φορές συνεργάστηκαν με τον λύκο εις βάρος των κοινών συμφερόντων.
Η τελευταία φορά που ο ελληνισμός "έπεσε" ήταν αυτή στις 21 Απριλίου 1941, όταν ο Τσολάκογλου υπέγραψε την άνευ όρων παράδοση του ελληνικού στρατού με τη Γερμανία. Ο ελληνικός στρατός κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχε καταφέρει να συντρίψει την Ιταλία και να απελευθερώσει τη Βόρεια Ήπειρο από τους Ιταλούς. Ο Χίτλερ που ήταν ο σύμμαχος του Μουσολίνι βλέποντας την αδυναμία της Ιταλίας αποφάσισε να ασχοληθεί με το ελληνικό ζήτημα. Έτσι οι Γερμανοί στις 6 Απριλίου 1941 επιτίθενται στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Η Ελλάδα τη στιγμή εκείνη βρέθηκε να πολεμάει ταυτόχρονα με δύο υπερδυνάμεις και δύο συμμάχους τους. Οι δύο υπερδυνάμεις ήταν η Ιταλία και η Γερμανία, με την μεν πρώτη πολεμούσε στην Αλβανία,, με τη δε δεύτερη στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Οι δύο σύμμαχοι των παραπάνω υπερδυνάμεων ήταν η Αλβανία και η Βουλγαρία. Η Ελλάδα ως την 9 Απριλίου άντεχε στην Γερμανική επίθεση στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, αλλά δεν είχε προβλέψει ότι η Γιουγκοσλαβία θα έπεφτε εύκολα, οπότε στα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα οι στρατιωτικές δυνάμεις που είχε αναπτύξει η Ελλάδα ήταν ελάχιστες. Οι Γερμανοί επωφελήθηκαν από αυτό και εισέβαλαν στη Μακεδονία μέσω της Γιουγκοσλαβίας. Ο ελληνικός στρατός δεν είχε παραδοθεί και εξέταζε την συνέχιση του πολέμου συμπτύσσοντας το μέτωπο από την την Βόρειο Ήπειρο και τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, στον Όλυμπο και την Ήπειρο. Ο Τσολάκογλου μαζί με τον μητροπολίτη Ιωαννίνων, τον Σπυρίδωνα ήταν οι κύριοι προδότες τότε. Αυτοί ήταν οι υπεύθυνοι της δυσβάσταχτης κατοχής που αντιμετώπισε μετά ο ελληνικός λαός. Η Ελλάδα θα μπορούσε να συνεχίσει τον αγώνα εναντίον των δυνάμεων του Άξονα και των συμμάχων τους, αν μετέφερε το μέτωπο. Βέβαια μια νίκη απέναντι στις συνδυασμένες δυνάμεις του Άξονα υπό τα νέα δεδομένα θα ήταν αδύνατη, αλλά θα καθυστερούσε ακόμη περισσότερο την γερμανική προέλαση στα ελληνικά εδάφη και με τον τρόπο αυτό θα ήταν μικρότερη σε χρονική διάρκεια η κατοχή που υπέστη ο ελληνικός λαός. Επίσης μπορεί να άλλαζαν εξολοκλήρου και τα σχέδια του Χίτλερ σε σχέση με την εισβολή του στην ΕΣΣΔ. Αυτό που έχει σημασία, όμως είναι ότι για άλλη μια φορά ο ελληνισμός υποτάχθηκε εξαιτίας των προαναφερθέντων προδοτών.
Συνεπώς πρέπει να κατανοήσουμε ως λαός ότι αν θέλουμε να έχουμε ένδοξες μέρες πρέπει οπωσδήποτε να μην φοβόμαστε τους έξωθεν εχθρούς, αλλά τους έσωθεν. Οι προδότες συνήθως είναι αυτοί που με το προσωπείο της σοβαρότητας και της υπευθυνότητας απέναντι στο έθνος προτείνουν να τα βρούμε με τον εχθρό βάζοντας πάντα εμείς νερό στο κρασί μας. Συνήθως διασπείρουν τον φόβο και τον πανικό ενώπιον του εχθρού ( πχ. ο αντίπαλος έχει μεγαλύτερο πληθυσμό από εμάς,έχει περισσότερο στρατό, έχει ισχυρή οικονομία, εμείς είμαστε λίγοι και με περιορισμένες δυνατότητες κλπ). Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι κάποιοι σημερινοί προδότες χρησιμοποιούν ως επιχείρημα το εξής "οι λαοί δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα μεταξύ μας, αλλά όλα είναι θέμα του καπιταλισμού". Φυσικά αυτό δεν ισχύει καθώς η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι λαοί ανέκαθεν είχαν να μοιράσουν πράγματα μεταξύ τους. Οι πόλεμοι προ καπιταλισμού αυτό αποδεικνύουν. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι λαοί που ζούσαν στον Βορρά ή στις στέπες ή σε ερήμους πάντα επιδίωκαν την μετακίνηση τους είτε προς το Νότο είτε σε πιο εύφορες περιοχές ( πχ Κέλτες, Ούννοι, Σκύθες, Γότθοι, Σλάβοι κλπ), γιατί με τον τρόπο αυτό θα έβρισκαν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Οι λαοί που ζούσαν στις περιοχές που σκόπευαν να μετακινηθούν οι επιδρομείς, όταν έρχονταν αντιμέτωποι με τους λαούς αυτούς για λόγους επιβίωσης είτε έπρεπε να πολεμήσουν για να κρατήσουν τα εδάφη τους είτε έπρεπε να υποταχθούν. Δεν υπήρχε άλλη λύση ( και δεν υπάρχει).
Την επόμενη φορά ο ελληνισμός έπεσε στα χέρια των Φράγκων το 1204, όταν ο Αλέξιος Άγγελος για να ανέλθει στον θρόνο της Ρωμανίας κάλεσε τους Φράγκους και τους Βενετούς να τον βοηθήσουν και σε αντάλλαγμα θα τους έδινε αμύθητα πλούτη. Τελικά το μόνο που κατάφερε ήταν στις 12 Απριλίου του 1204 να φέρει τον λύκο μέσα στη στάνη, ώστε ο λύκος εν συνεχεία να κάνει τη δουλεία την οποία ξέρει να κάνει καλά... άλωσε την Πόλη και μοίρασε την Ρωμανία κατ' όπως αυτός νόμιζε καλύτερα. Η καταστροφή του 1204 στην πραγματικότητα δεν ξεπεράστηκε ποτέ και η Ρωμανία φυσιολογικά μετά από σχεδόν 250 χρόνια έπεσε οριστικά στους Οθωμανούς.
Την τρίτη φορά που αλώθηκε ο ελληνισμός ήταν από τους Οθωμανούς. Οι Οθωμανοί από μία άσημη φυλή στα βάθη της Ανατολίας μέσα σε δύο αιώνες έγινε η πρώτη δύναμη στον κόσμο. Η Πόλη εάλω γιατί οι Έλληνες τοπάρχες αντί να ενωθούν εναντίον των Οθωμανών και να συνδράμουν τον αυτοκράτορα,προσπαθούσαν να διατηρήσουν τα πρωτεία πολεμώντας μεταξύ τους. Στους πολέμους αυτούς πολλές φορές χρησιμοποίησαν του Οθωμανούς άλλοτε ως μισθοφόρους, άλλοτε ως συμμάχους. Έτσι έφεραν με τον τρόπο αυτό πάλι τον λύκο μέσα στη στάνη και το αποτέλεσμα ήταν για τρίτη φορά το ίδιο. Βέβαια για την άλωση της Πόλης υπάρχει και η Κερκόπορτα που οι πολλοί πιστεύουν ότι κάποιος την άφησε ανοικτή επί σκοπού και μερικοί πιστεύουν ότι η Κερκόπορτα ήταν μύθος. Πάντως, όπως και να έχει το πράγμα, αυτοί που πρόδωσαν τον ελληνισμό τότε δεν ήταν άλλοι από τους τοπάρχες και τους σφετεριστές του θρόνου της Ρωμανίας που πολλές φορές συνεργάστηκαν με τον λύκο εις βάρος των κοινών συμφερόντων.
Η τελευταία φορά που ο ελληνισμός "έπεσε" ήταν αυτή στις 21 Απριλίου 1941, όταν ο Τσολάκογλου υπέγραψε την άνευ όρων παράδοση του ελληνικού στρατού με τη Γερμανία. Ο ελληνικός στρατός κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχε καταφέρει να συντρίψει την Ιταλία και να απελευθερώσει τη Βόρεια Ήπειρο από τους Ιταλούς. Ο Χίτλερ που ήταν ο σύμμαχος του Μουσολίνι βλέποντας την αδυναμία της Ιταλίας αποφάσισε να ασχοληθεί με το ελληνικό ζήτημα. Έτσι οι Γερμανοί στις 6 Απριλίου 1941 επιτίθενται στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Η Ελλάδα τη στιγμή εκείνη βρέθηκε να πολεμάει ταυτόχρονα με δύο υπερδυνάμεις και δύο συμμάχους τους. Οι δύο υπερδυνάμεις ήταν η Ιταλία και η Γερμανία, με την μεν πρώτη πολεμούσε στην Αλβανία,, με τη δε δεύτερη στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Οι δύο σύμμαχοι των παραπάνω υπερδυνάμεων ήταν η Αλβανία και η Βουλγαρία. Η Ελλάδα ως την 9 Απριλίου άντεχε στην Γερμανική επίθεση στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, αλλά δεν είχε προβλέψει ότι η Γιουγκοσλαβία θα έπεφτε εύκολα, οπότε στα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα οι στρατιωτικές δυνάμεις που είχε αναπτύξει η Ελλάδα ήταν ελάχιστες. Οι Γερμανοί επωφελήθηκαν από αυτό και εισέβαλαν στη Μακεδονία μέσω της Γιουγκοσλαβίας. Ο ελληνικός στρατός δεν είχε παραδοθεί και εξέταζε την συνέχιση του πολέμου συμπτύσσοντας το μέτωπο από την την Βόρειο Ήπειρο και τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, στον Όλυμπο και την Ήπειρο. Ο Τσολάκογλου μαζί με τον μητροπολίτη Ιωαννίνων, τον Σπυρίδωνα ήταν οι κύριοι προδότες τότε. Αυτοί ήταν οι υπεύθυνοι της δυσβάσταχτης κατοχής που αντιμετώπισε μετά ο ελληνικός λαός. Η Ελλάδα θα μπορούσε να συνεχίσει τον αγώνα εναντίον των δυνάμεων του Άξονα και των συμμάχων τους, αν μετέφερε το μέτωπο. Βέβαια μια νίκη απέναντι στις συνδυασμένες δυνάμεις του Άξονα υπό τα νέα δεδομένα θα ήταν αδύνατη, αλλά θα καθυστερούσε ακόμη περισσότερο την γερμανική προέλαση στα ελληνικά εδάφη και με τον τρόπο αυτό θα ήταν μικρότερη σε χρονική διάρκεια η κατοχή που υπέστη ο ελληνικός λαός. Επίσης μπορεί να άλλαζαν εξολοκλήρου και τα σχέδια του Χίτλερ σε σχέση με την εισβολή του στην ΕΣΣΔ. Αυτό που έχει σημασία, όμως είναι ότι για άλλη μια φορά ο ελληνισμός υποτάχθηκε εξαιτίας των προαναφερθέντων προδοτών.
Συνεπώς πρέπει να κατανοήσουμε ως λαός ότι αν θέλουμε να έχουμε ένδοξες μέρες πρέπει οπωσδήποτε να μην φοβόμαστε τους έξωθεν εχθρούς, αλλά τους έσωθεν. Οι προδότες συνήθως είναι αυτοί που με το προσωπείο της σοβαρότητας και της υπευθυνότητας απέναντι στο έθνος προτείνουν να τα βρούμε με τον εχθρό βάζοντας πάντα εμείς νερό στο κρασί μας. Συνήθως διασπείρουν τον φόβο και τον πανικό ενώπιον του εχθρού ( πχ. ο αντίπαλος έχει μεγαλύτερο πληθυσμό από εμάς,έχει περισσότερο στρατό, έχει ισχυρή οικονομία, εμείς είμαστε λίγοι και με περιορισμένες δυνατότητες κλπ). Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι κάποιοι σημερινοί προδότες χρησιμοποιούν ως επιχείρημα το εξής "οι λαοί δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα μεταξύ μας, αλλά όλα είναι θέμα του καπιταλισμού". Φυσικά αυτό δεν ισχύει καθώς η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι λαοί ανέκαθεν είχαν να μοιράσουν πράγματα μεταξύ τους. Οι πόλεμοι προ καπιταλισμού αυτό αποδεικνύουν. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι λαοί που ζούσαν στον Βορρά ή στις στέπες ή σε ερήμους πάντα επιδίωκαν την μετακίνηση τους είτε προς το Νότο είτε σε πιο εύφορες περιοχές ( πχ Κέλτες, Ούννοι, Σκύθες, Γότθοι, Σλάβοι κλπ), γιατί με τον τρόπο αυτό θα έβρισκαν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Οι λαοί που ζούσαν στις περιοχές που σκόπευαν να μετακινηθούν οι επιδρομείς, όταν έρχονταν αντιμέτωποι με τους λαούς αυτούς για λόγους επιβίωσης είτε έπρεπε να πολεμήσουν για να κρατήσουν τα εδάφη τους είτε έπρεπε να υποταχθούν. Δεν υπήρχε άλλη λύση ( και δεν υπάρχει).
Ιστορικός
Λέκκας Σωτήριος
