ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ «ΟΧΙ» ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ «ΟΧΙ» ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ

            Η πατρίδα μας πολέμησε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίον των δυνάμεων του Άξονα. Επιδίωξη της χώρας μας και της τότε κυβέρνησης ήταν η αυστηρή ουδετερότητα, την οποία μέχρι και την 28^η Οκτωβρίου τήρησε εις το ακέραιο. Η ουδετερότητα της Ελλάδας δεν συνέφερε μόνο εμάς, αλλά και τη Γερμανία και την Μεγάλη Βρετανία. Η Γερμανία γιατί δεν ήθελε μέχρι να τελειώσει τις πολεμικές της επιχειρήσεις στη Δυτική Ευρώπη να έχει στα νώτα της ανοιχτό μέτωπο, και η Μεγάλη Βρετανία γιατί ήθελε να έχει συγκεντρωμένες τις στρατιωτικές τις δυνάμεις όλες στην Β. Αφρική και την Αίγυπτο. Ο Μουσολίνι όμως είχε άλλες βλέψεις. Ο Ιταλός δικτάτορας ήθελε να ανασυστήσει την ρωμαϊκή αυτοκρατορία, οπότε η Ελλάδα έπρεπε σύμφωνα με τις φιλοδοξίες του είτε να υποταχθεί  με την θέλησή της είτε με την βία.

            Η κυβέρνηση Μεταξά από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, δηλαδή τις 1 Σεπτεμβρίου 1939, φρόντιζε για το ηθικό του στρατού, αλλά και την ετοιμότητα του. Το κύριο βάρος του στρατηγικού σχεδιασμού σε περίπτωση πολέμου έπεφτε στη γραμμή Μεταξά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα και στην Πίνδο στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Η γραμμή Μεταξά ήταν πολύ καλά οχυρωμένη διαθέτοντας ισχυρά πολυβολεία και κανόνια (γνωστό για την ισχύ του ήταν το οχυρό Ρούπελ) και πολλές τάφρους ώστε να κάνουν δύσκολο το πέρασμα των ελληνοβουλγαρικών συνόρων στα άρματα μάχης. Η άμυνα στην Πίνδο είχε ως στόχο την πλήρη εκμετάλλευση των ορεινών όγκων της περιοχής. Οι ορεινοί όγκοι δημιουργούν πολλά προβλήματα στα άρματα μάχης, ενώ προσφέρονται για ενέδρες. Το πολεμικό ναυτικό επίσης ήταν πανέτοιμο να αναλάβει δράση οπουδήποτε παρουσιαζόταν ανάγκη. Τέλος η αεροπορία αν και διέθετε τα λιγότερα μέσα και το αρχαιότερο πολεμικό εξοπλισμό ήταν κι αυτή ετοιμοπόλεμη. Ο ρόλος της όμως θα ήταν περισσότερο επικουρικός.

            Ο ελληνικός λαός την περίοδο αυτή είχε υψηλό φρόνημα, αφού το καθεστώς Μεταξά προωθούσε την ιδεολογία ότι το ελληνικό κράτος είχε ως σκοπό του να χτίσει τον Τρίτο Μεγάλο Ελληνικό Πολιτισμό ( αρχαία Ελλάδα και Βυζάντιο οι δυο προηγούμενοι). Η προπαγάνδα που χρησιμοποιούσε είχε πολλά κοινά με το φασισμό και τον ναζισμό, αλλά διέφερε στο ότι δεν είχε ρατσιστικό χαρακτήρα. Η θεωρία του Μεταξά έδινε βάση στην πολιτιστική ανωτερότητα του ελληνικού πολιτισμού και όχι στην φυλετική ( η άρια φυλή για τους Γερμανούς ήταν ανώτερη όλων των άλλων φυλών). Συνεπώς επί καθεστώτος Μεταξά η Ελλάδα είχε βρει ένα νέο όραμα, το οποίο θα υποκαθιστούσε την Μεγάλη Ιδέα η οποία ενταφιάστηκε με την Μικρασιατική καταστροφή[1].

            Η Ιταλία πριν ξεκινήσει τον πόλεμο εναντίον μας είχε ήδη χτίσει μια σημαντική αυτοκρατορία. Συγκεκριμένα ήλεγχε την Λιβύη, την Αιθιοπία και την Αλβανία. Η οικονομία της και ο στρατός της την καθιστούσαν υπερδύναμη την εποχή εκείνη. Η Γερμανία πριν ξεκινήσει τον πόλεμο κατάφερε να συνάψει φιλικές και συμμαχικές σχέσεις με την Σοβιετική Ένωση. Στις 23 Αυγούστου 1939 στη Μόσχα ο Ρίμπεντροπ για τους Γερμανούς και ο Μολότοφ για τους Σοβιετικούς υπέγραψαν το μυστικό σύμφωνο φιλίας μεταξύ των δυο χωρών[2]. Συνεπώς η Γερμανία μπορούσε να δράσει ανενόχλητη στη Δυτική Ευρώπη. Η Γερμανία του Χίτλερ κατάφερε σε λιγότερο από ένα χρόνο να ελέγχει όλη την Δυτική Ευρώπη, εκτός τη Μεγάλη Βρετανία, η οποία αρκέστηκε για την περίοδο εκείνη σε αμυντικό ρόλο.

            Ανακεφαλαιώνοντας οι δυνάμεις του Άξονα παραμονές 28^ης Οκτωβρίου 1940 ήλεγχαν όλη την Ευρώπη εκτός της Μεγάλης Βρετανίας, της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας. Η Ελλάδα εισήλθε στον πόλεμο όχι γιατί το ήθελε, αλλά γιατί αναγκάστηκε να προστατέψει τα εδάφη της από τους Ιταλούς και Αλβανούς εισβολείς. Η πατρίδα μας πολέμησε αρχικά την Ιταλία και στη συνέχεια πολέμησε συγχρόνως την Ιταλία και τη Γερμανία ( 6 Απριλίου 1941-1 Ιουνίου 1941). Η Αλβανία και η Βουλγαρία συνέπραξαν με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς αντίστοιχα εναντίον μας. Επιθυμούσαν να διεκδικήσουν μέρος της ελληνικής επικράτειας για τη βοήθεια που προσέφεραν εναντίον μας.

            Συνεπώς η Ελλάδα των 7.222.000 κατοίκων βρέθηκε να αντιμετωπίζει ένα συνασπισμό κρατών που αριθμούσαν σύνολο 86.700.000+56.532.624+1.073.000+6.458.000=150.763.624 κατοίκους. Ο Ελληνικός στρατός που παρατάχθηκε στα πεδία των μαχών αριθμούσε περίπου 600.000 άνδρες, ενώ των αντιπάλων ήταν σχεδόν 1.200.000 άνδρες. Οι στρατοί της Γερμανίας και της Ιταλίας ήταν την εποχή αυτή οι ισχυρότεροι στην Ευρώπη και από τους ισχυρότερους στον κόσμο. Ισάξιοι στρατοί με τον Γερμανικό και τον Ιταλικό ήταν ο Βρετανικός, ο Αμερικανικός, ο Ιαπωνικός και ο Σοβιετικός.  Βέβαια οι αντίπαλοί μας είχαν ατελείωτες εφεδρείες σε έμψυχο και άψυχο υλικό. Η Ελλάδα διέθετε ελάχιστες εφεδρείες. 

            Την περίοδο που η Ελλάδα πολεμούσε τις δυνάμεις του Άξονα, ήταν η μοναδική χώρα που κατάφερνε να τις αντιμετωπίζει νικηφόρα. Ως τότε όλες οι χώρες που είχαν βρεθεί αντιμέτωπες με τις χώρες του Άξονα είχαν υποκύψει όλες και μάλιστα εύκολα. Η Ελλάδα έδειξε ότι ο Άξονας μπορεί να ηττηθεί. Ο Χίτλερ στο Ράιχσταγκ παραδέχτηκε ότι από όλους τους αντιπάλους του ο Έλληνας στρατιώτης ήταν ο ικανότερος όλων. Η πατρίδα μας και μετά την τελική υποταγή της την 1 Ιουνίου 1941, έπαιξε σπουδαίο ρόλο στις εξελίξεις του πολέμου. Ο λόγος δεν ήταν άλλος από την Εθνική Αντίσταση. Ο Ελληνικός λαός αντιμετώπισε τον κατακτητή με ανταρτοπόλεμο. Οι απώλειες των κατακτητών βαριές. Έτσι οι κατακτητές για να διατηρήσουν την Ελλάδα στην κατοχή τους άφησαν στην περιοχή ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις.

            Η σημαντικότερη συνεισφορά των Ελλήνων στον πόλεμο εναντίον των δυνάμεων του Άξονα, ήταν η αναβολή της επιχείρησης Μπαρμπαρόσα. Ο Χίτλερ σχεδίαζε να επιτεθεί στην ως τότε φίλη και σύμμαχο Σοβιετική Ένωση τον Ιούνιο του 1941, αλλά οι εξελίξεις στο μέτωπο της Ελλάδας τον ανάγκασαν να μεταφέρει την διεξαγωγή της όλης επιχείρησης ένα μήνα αργότερα. Η καθυστέρηση αυτή, όπως παραδέχτηκε κι ο ίδιος, αλλά και το στρατιωτικό του επιτελείο, ήταν ο λόγος που δεν κατάφερε να υποτάξει τη Σοβιετική Ένωση. Η Σοβιετική Ένωση ήταν απροετοίμαστη για την γερμανική επίθεση. Ο Στάλιν όταν έμαθε για την εισβολή των Γερμανών νόμιζε ότι κάποιος του έκανε πλάκα. Δεν πίστευε ότι ο Χίτλερ είχε εισβάλει στη Σοβιετική Ένωση. Αν ξεκινούσε η επιχείρηση Μπαρμπαρόσα τον Ιούνιο ο Χίτλερ θα είχε καταλάβει τη Μόσχα πριν έρθει ο χειμώνας. Η πραγματικότητα όμως ήταν άλλη. Η επιχείρηση ξεκίνησε τον Ιούλιο και ο χειμώνας τον βρήκε έξω από τη Μόσχα. Ο Χίτλερ έπαθε ότι και ο Ναπολέοντας 130 χρόνια νωρίτερα.

            Το τίμημα για την Ελλάδα ήταν βαρύ παρά την τελική νίκη των Συμμάχων. Η Ελλάδα έχασε στα πεδία των μαχών σχεδόν 14.000 άνδρες, σχεδόν τριπλάσιοι ήταν οι τραυματίες, ενώ οι απώλειες των αμάχων από τις κακουχίες, την πείνα και τα αντίποινα των κατακτητών έφτασε τις 700.000 ανθρώπους. Δηλαδή το 10% του πληθυσμού της χώρας άφησε την τελευταία του πνοή λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η μόνη χώρα που μπορεί να συγκριθεί σε νούμερα σε απώλειες σε σχέση με τον πληθυσμό της ήταν η Σοβιετική Ένωση. Οι υπόλοιπες χώρες δεν μπορούν να καταλάβουν αυτό το βαρύ τίμημα της νίκης. Όμως παρά την τεράστια συμμετοχή της Ελλάδας στη νίκη των Συμμάχων η χώρα μας δεν κάθισε, όταν έληξε ο πόλεμος στο τραπέζι των νικητών. Οι Σύμμαχοί της ,της έδωσαν μόνο τα Δωδεκάνησα. Η Βόρειος Ήπειρος παρέμεινε στην Αλβανία και η Κύπρος στη Μεγάλη Βρετανία. Εν ολίγοις η Ελλάδα προσέφερε τα πάντα για την νίκη στους Συμμάχους κι αυτοί με την πρώτη ευκαιρία την παραμέρισαν. Κάθισαν στο τραπέζι των νικητών οι Γάλλοι και οι Ιταλοί και δεν κάθισαν οι Έλληνες. Αδιανόητο. Οι Γάλλοι αντιστάθηκαν σχεδόν ένα μήνα και η Εθνική τους αντίσταση κατά των Γερμανών κατακτητών μπορεί να χαρακτηριστεί ανεμική και οι δε Ιταλοί μέχρι το 1943 πολεμούσαν στο πλευρό των Γερμανών και μετά άλλαξαν στρατόπεδο.

Γερμανοί πεσόντες στη μάχη της Κρήτης φωτογραφία https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82

    

---

[1] Ο Μεταξάς είπε το «ΟΧΙ» και όχι ο ελληνικός λαός. Αν το βράδυ της 28^ης ο Μεταξάς έλεγε «ΝΑΙ» και έδινε στους επιτελείς του τις ανάλογες εντολές, τότε δεν θα υπήρχε το έπος του 40΄. Ο Μεταξάς δεν πολέμησε τον φασισμό ή τον ναζισμό, αλλά τους ξένους εισβολείς. Το ίδιο θα έκανε αν στη θέση των Ιταλών ήταν οποιοσδήποτε άλλος. Εξάλλου το καθεστώς του Μεταξά ήταν συγγενή με το Ιταλικό και το Γερμανικό. Οπότε η ιστορική αλήθεια οφείλει να αναγνωρίσει στον Μεταξά ότι στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και απάντησε όχι στο ιταμό τελεσίγραφο του Ιταλού πρέσβη. Βέβαια ο ελληνικός λαός έδειξε ότι η απάντηση του Μεταξά εξέφραζε και τη δική του βούληση ( σήμερα ο ελληνικός λαός ήταν κατά των μνημονίων και των Πρεσπών, αλλά η πολιτική ηγεσία είπε το «ΝΑΙ», πέτυχε ο λαός να ανατρέψει τα σχέδια των κυβερνώντων;;;;)

[2] Η Σοβιετική Ένωση μπορεί να καυχάται ότι η δική της συμβολή ήταν η σπουδαιοτέρα για την τελική νίκη των Συμμάχων εναντίον των δυνάμεων του Άξονα. Η ιστορική αλήθεια όμως πρέπει να επισημάνει ότι χωρίς το σύμφωνο φιλίας Μολότοφ-Ρίμπεντροπ η Γερμανία δεν θα ξεκινούσε το αιματοκύλισμα στην Ευρώπη. Ο Χίτλερ στράφηκε με όλες του τις δυνάμεις εναντίον της Γαλλίας και των Άγγλων που είχαν αποβιβάσει στρατεύματα στο Βέλγιο μόνο μετά την συμμαχία με τους Σοβιετικούς. Ο Στάλιν και η Διεθνής Σύσκεψη της Μόσχας 1939 είχαν αναγνωρίσει τον Χίτλερ ως ένα από τους σημαντικότερους συμμάχους τους εναντίον του Καπιταλισμού. Η στάση του Ριζοσπάστη ακι του ΚΚΕ την εποχή αυτή ήταν στο ίδιο μήκος κύματος. Η Σοβιετική Ένωση και το ΚΚΕ αργότερα θα αλλάξει στάση απέναντι στον Χίτλερ και στο ναζισμό μετά την εισβολή των Γερμανών στη Σοβιετική Ένωση.